முகங்கள்: பனையோலையில் கலைவண்ணம் கண்டார்

பனையோலையைச் சிறுகத்தியால் சீவியபடியே பேசுகிறார் சுப்புத்தாய். வாய் பேசினாலும் கைகள் கவனத்துடன் இயங்குகின்றன. நாம் பார்த்துக்கொண்டிருக்கும்போதே அந்தப் பனையோலை, பூவாகவும் பெட்டியாகவும் உருவெடுக்கிறது. குடும்ப வறுமையைப் போக்கப் பனையோலைகளில் கலைப்பொருட்கள் செய்யத் தொடங்கியவர், தற்போது தேர்ந்த கைவினைக் கலைஞர். தன் கலைத் திறனுக்காகப் பல்வேறு அங்கீகாரங்களையும் விருதுகளையும் சுப்புத்தாய் பெற்றிருக்கிறார்.

திருநெல்வேலி மாவட்டம் தேவர்குளம் கிராமத்தைச் சேர்ந்தவர் சுப்புத்தாய். இவருடைய கணவர் செல்வராஜ் யானைக்கால் வியாதியால் பாதிக்கப்பட்டதால் தொடர்ச்சியாக வேலைகளில் நீடிக்க முடியவில்லை. ஒரு மகன், இரு மகள்கள் இருக்கும் குடும்பத்தை நகர்த்த வேண்டுமே. அதற்காகத்தான் பனையோலையைக் கையில் எடுத்தார் சுப்புத்தாய். “எங்க குடும்பத் தொழிலே இதுதான். எங்க பாட்டி, அம்மா எல்லாம் பனையோலையில் பொருட்கள் செய்வதைச் சிறு வயதில் பார்த்திருக்கிறேன். ஊரக வளர்ச்சித் துறை சார்பில் கிராமப்புறப் பெண்களுக்கான சுய வேலைவாய்ப்புத் திட்டத்தின்கீழ் 1982இல் எங்களுக்குப் பயிற்சி கொடுத்தாங்க. நானும் அதில் சேர்ந்து ஆறு மாதப் பயிற்சியை முடித்தேன். அடுத்த ஆண்டே மானூரில் பயிற்றுநராக மூன்று மாதங்கள் பணியாற்றினேன். மூன்று மாத ஒப்பந்தம் முடிந்த பிறகு வேலையும் முடிந்தது” என்று சொல்லும் சுப்புத்தாயின் பேச்சு அவர் செய்யும் பொருட்களைப் போலவே நேர்த்தியாக இருக்கிறது.

கற்பனையோடு திறமையும் தேவை

“என்கூடப் பொறந்தவங்க ஆறு பேர். தம்பியைப் பார்த்துக்கணும்னு என்னைப் பள்ளிக்கூடம் போக வேண்டாம்னு சொல்லிட்டாங்க. அவனையும் பள்ளிக்குத் தூக்கிட்டுப் போய் ஏழாவது வரைக்கும் படிச்சேன். அந்தப் படிப்புதான் இப்ப வரைக்கும் கைகொடுக்குது” என்கிறார். அரசு வழங்கும் கைவினைக் கலைஞர்களுக்கான அடையாள அட்டையைப் பெற்றிருப்பதால், அரசு சார்பில் நடைபெறும் கண்காட்சிகளில் பங்கேற்கும் வாய்ப்பு சுப்புத்தாய்க்குக் கிடைத்தது. அந்த வாய்ப்புகள் அனைத்தையும் தன் திறமையை மேம்படுத்திக்கொள்ளும் களமாக மாற்றினார்.

“எங்களுக்குப் பயிற்சியளித்த கலைஞருக்குத் தமிழ் தெரியாது. ஆனா, அவங்க எப்படியோ சமாளிச்சு எங்களுக்குப் பயிற்சி கொடுத்தாங்க. மொழி தெரியாத இவங்களே இந்தக் கலையில் இவ்வளவு ஆர்வத்துடன் இருக்கும்போது, பரம்பரையா இதையே தொழிலா செய்யும் நாம் ஏன் இதைச் செய்வதில்லைன்னு தோணுச்சு. அப்போ நடந்த ஒரு விழாவில் காவல்துறை அதிகாரியும் வங்கி அதிகாரியும் இருந்தாங்க. அரசு எனக்கு உதவிசெய்தால் என்னால் பனையோலைத் தொழிலைத் தொடர்ந்து செய்ய முடியும்னு அந்த விழாவில் பேசினேன். அதைக் கேட்ட வங்கி அதிகாரி எனக்கு வங்கிக் கடன் பெற்றுத்தருவதாகச் சொன்னார். சொன்னபடியே செய்தார். இப்போ தொழில் ஓரளவுக்கு நல்லா வளர்ந்திருக்கிறது. வயதானவர்கள் இருவரை உதவிக்கு வைத்திருக் கிறேன்” என்கிறார் சுப்புத்தாய்.

பனையோலை, அதைக் கிழிக்கப் பயன்படும் கத்தி இவை இரண்டுடன் கொஞ்சம் கற்பனையும்தான் இந்தத் தொழிலுக்கு மூலதனம் என்கிறார் சுப்புத்தாய்.

“நெல்லிக்காய் நிறத்தில் இருக்கும் குறுத்தோலைதான் இதற்குத் தேவை. அவற்றை மொத்தமாக வாங்கி வெயிலில் காயவைத்துப் பதப்படுத்திய பிறகே பயன்படுத்துவோம். கேரளா, பெங்களூர்னு பல ஊர்களுக்கும் கண்காட்சிக்குப் போயிருக்கேன். அப்படிப் போகும்போது அங்கே என்னவெல்லாம் புதுசா செய்திருக்காங்கன்னு பார்ப்பேன். முடிந்தால் அவற்றை வாங்கிவந்து பிரித்துப் பார்த்து எப்படிச் செய்திருக்கிறார்கள் என்று கற்றுக்கொள்வேன். பொதுவாகப் பனையோலையில் பலரும் பூச்சாடிதான் செய்வார்கள். பூக்களைச் செய்தால் என்ன என்று முயன்றுபார்த்தேன்.. அது கைகூடி வந்துவிட்டது. பனையோலையி லேயே மாலை செய்யவும் பழகிவருகிறேன். இந்தப் பகுதியில 400 குடும்பங்களுக்கு மேல இந்தப் பனையோலைத் தொழிலில் இருந்தாங்க. இப்ப வெறும் 50, 60 குடும்பங்கள்தான் இதைச் செய்யறாங்க” என்று வருத்தப்படும் சுப்புத்தாய் தன் ஆதங்கத்தையே கோரிக்கையாகவும் வைத்து அதில் வெற்றியும் பெற்றிருக்கிறார்.

பெருகும் வாடிக்கையாளர்கள்

“கல்லிடைக்குறிச்சியில் பனைமரம் நடும் விழா 2019இல் நடந்தது. அந்த விழாவில் மாவட்ட கலெக்டரும் கலந்துக்கிட்டார். அந்த விழாவில் பேசும் வாய்ப்புக் கிடைத்தது. பீடி சுற்றும் பெண் தொழிலாளர்களுக்கு மாற்றுத்தொழிலா இந்தப் பனையோலைத் தொழிலைப் பரிந்துரைத்தேன். அப்படியே எங்கள் மக்களோட நிலையையும் எடுத்துச் சொன்னேன். கலெக்டர் எங்கள் கோரிக்கையைப் பரிசீலிக்கிறதா சொன்னார். சொன்னபடியே அரசு சார்பில் ஒப்புதல் கிடைத்துவிட்டது. ‘பனையோலை உற்பத்தியாளர் சங்கக் கட்டிட’ வேலைகள் இப்போ நடந்துக்கிட்டு இருக்கு” என்கிற சுப்புத்தாயின் சொற்களில் நிறைவு மேலோங்கியிருந்தது.

திருப்பூர், பாளையங்கோட்டை, நாகர்கோவில் என்று சுற்றுவட்டாரப் பகுதிகளில் தொடங்கி சென்னைவரைக்கும் நீண்டிருக்கிறது இவரது வாடிக்கையாளர்கள் பட்டியல். கோவையில் இருந்து கிடைத்திருக்கும் கல்யாணப் பெட்டி ஆர்டரைச் செய்து முடிக்கும் பணியில் தற்போது ஈடுபட்டிருக்கிறார். 30 ரூபாயில் தொடங்கி ஐந்தாயிரம் வரைக்கும் இவரிடம் பனையோலைப் பொருட்கள் கிடைக்கின்றன. மாவட்ட அறிவியல் மையம், மனோன்மணியம் சுந்தரனார் பல்கலைக்கழகம் ஆகியவற்றின் சார்பில் கடந்த டிசம்பர் மாதம் தனக்கு வழங்கப்பட்ட விருது குறித்து குறிப்பிட்டவர், கல்லூரிப் பெண்கள் பகுதிநேரமாகக்கூட இந்தக் கைவினைக் கலையில் ஈடுபடலாம் என்கிறார்.