எவ்வளவோ பார்த்தாயிற்று: பா. மதிவாணன்

ஜெயமோகன் முன்வைக்கும் வாதங்களை ஒவ்வொன்றாகப் பார்க்கலாம்.

1. “இனி, ஆங்கிலம் தவிர்க்கவே முடியாதது.”

தவிர்க்கவே முடியாத ஆங்கிலத்தோடு தமிழையும் நம் பள்ளிகளில் இயல்பாகக் கற்ற மிகப் பலர் இப்போதும் இருக்கின்றார்கள். அண்மைக்கால ஆங்கிலப் பிரமை என்பது அரசியல் - வணிகக் கூட்டின் விளைவு.

2. “எழுத்துப் பயிற்சி குழந்தைகள் மீது திணிக்கப்படும் கடின உழைப்பு.’’

சீனம் முதலிய மொழிகளின் பயிற்சியோடு ஒப்பிட்டால், தமிழ் கற்றல் மிகக் குறைந்த உழைப்பே ஆகும்.

3. “தாய் மொழிகள் இந்தியாவில் கைவிடப்படு கின்றன.”

முதல் கூற்றுக்குச் சொல்லப்பட்டதே இதற்கும் பொருந்தும். சில சமூகமேட்டிமைக் குழுக்களை நோக்கிய ஏக்கமும் போலித் தமிழ்க் கூத்தடிப்புகளால் விளைந்த ஏமாற்றமும் பெரும்பான்மை மக்களைத் தாய்மொழித் தாழ்வுமனப்பான்மைக்கு ஆளாக்கி விட்டன. மேலும் ஒன்று உண்டு. திருச்சியி லிருந்து மயிலாடுதுறை வரை மட்டும் செல்லும் தொடர் வண்டியில் சீட்டு வாங்கினேன். அதில் தமிழே இல்லை. கைவிட்டது மக்களா? அரசா? அரசியலா?

4. “எழுத்துகள் மொழியின் மாறாத அடையாளங்கள் அல்ல.”

அடையாளங்களை வலிந்து புகுத்துவதும் கூடாது. மேலும், இந்திய மொழிகள் அனைத்துக்கும் நாகரி வடிவைக் கையாளலாம் என்ற கருத்துக்குப் புதுமைப்பித்தன் முதலியோர் ஆற்றிய எதிர்வினையைப் பார்க்குமாறு வேண்டுகிறேன். (புதுமைப்பித்தன், 1998, அன்னையிட்ட தீ, காலச்சுவடு பதிப்பகம், பக். 354 - 357.)

5. “இன்றைய தொழில்நுட்பத்தில் எந்த எழுத்துருவையும் பிறிதொன்றுக்கு மாற்றலாம்.”

தொழில்நுட்ப முன்னேற்றத்தை எழுத்துப் பயிற்சிக்கும் பயன்படுத்த முயலலாம்.

6. “எல்லா மாற்றங்களும் முதலில் அதீதமாகத் தோன்றும்.”

தமிழைப் படிப்படியே கைவிட்டு ஆங்கிலத்தையே ‘தாய்மொழி’ஆக்கிக்கொள்ளலாம் என்கிற அதீதாதீத மாற்றம்கூடத் தமிழகத்தில் எப்போதோ முன்வைக்கப்பட்டுவிட்டது. வரிவடிவம் உட்பட மரபின் உயிர்ப்போடு மாற்றங்களை இயல்பாக உள்வாங்கிக்கொண்டு தமிழ் தொடர வேண்டும்; தொடர முடியும். ஆனால், பிழைப்புவாதமும் வறட்டுப் பகுத்தறிவும் ஆதிக்க சக்திகளும் அதீத அறிவாண்மையரும் கைகோத்துக்கொண்டால், அப்பாவித் தமிழ் மக்கள் என்னாவார்கள்? ‘விதியே விதியே தமிழ்ச் சாதியை என்செய நினைத்தாய் எனக்குரையாயோ? ’- பாரதி.

- பா. மதிவாணன், கல்வியாளர், எழுத்தாளர். தொடர்புக்கு: bamavanan@gmail.com