ப்ரீமியம்
களங்கள் கடக்கும் புனைவு

தீவிர புனைவிலக்கியம் ஓர் இருவாழ் உயிரினம். அது சமகாலத்திலும் காலாதீதத்திலுமாக ஒரே நேரத்தில் உயிர் வாழும். கல்லூரிக் காதலர்களுக்கு இடையிலான உரையாடலை விவரிக்கும் பாவனையில் அது காலாதீதமான மனித உறவுகளைப் பற்றி வேறு எதையோ பேசிக்கொண்டிருக்கும். கஷ்ட ஜீவனம்தான். ஆனால், அதுதான் அதன் இயல்பு. இந்த இருவாழ்வித் தன்மையைச் சரியாகக் கையாள்வது ஒரு புனைவாசிரியரின் அடிப்படைக் கடமைகளுள் ஒன்று. அந்தக் கடமையில் தவறும் படைப்புகள் ஒன்று முற்றிலுமாகக் காலாதீதத்தின் பக்கம் சாய முற்பட்டுச் சமகால வாழ்வோடு யாதொரு பந்தமும் அற்ற வெற்றுப் பிரகடனங்களையும் பிரசங்கங்களையும் முன்வைக்கின்றன. அல்லது சமகாலத்தின் சிக்கல்களை உண்மையாகப் பிரதிநிதித்துவப்படுத்துவதான பாவனையில் வெளி அட்டையில் மட்டுமே புனைவாக மாறுவேடமிட்ட அரசாங்க ஆவணக் காப்பகங்களுக்கு உகந்த தஸ்தாவேஜுகளாக மாறிவிடுகின்றன. இந்தச் சூழலில் மேற்கூறப்பட்ட இருவாழ்வித் தன்மையைச் சரியாகக் கையாண்டிருக்கும் சமீபத்திய படைப்புகளுள் ஒன்று, எழுத்தாளர் விஜய ராவணனின் ‘இரட்டை இயேசு’.